KALDIRIMDA KADIN

Daha henüz dolmuştan inmiş Mesnevi Sok. boyunca yürüyordum. Elimde arkadaşıma vereceğim kamp malzemeleri var. Uyku tulumu, mat ve sırt çantam.

Sabah dinlediğim Hang Drum'ın ritmiyle adımlarımı atarken karşı kaldırımda yığılıp kalmış bir kadın gördüm. Başında iki adam dikiliyordu. Arabalara işaret ederek yol istedim. Kadının yanına vardım. Kamp malzemelerini bir kenara attım.

Kadının vücudu mosmordu. Ambulansa haber vermişlerdi. Adamlar belki ne yapacaklarını bilmiyorlardı ama bir eğilip de bileğini tutup bakamıyorlardı. O an fark ettim ki ben gelince rahatladılar.

Çünkü yerde yatan kadındı

Ve onlar dokunmaya çekiniyorlardı.

Gözler sabitti zar zor alınan nefeslerle iletişim kurmak. Nefes almaya devam et.

 Başının altına uyku tulumunu yerleştirdim. Bilinci kayıyordu. Farkına varmadığımız an ve an yaşamımızın en güzel armağanı olan nefes can çekişiyordu bir bağlantı daha yakalayabilmek için yaşamla. Kaldırımda boylu boyunca gökyûzüne doğru.

Sonra nabzın atışı gitgide kayboldu ve nefes.

Bir kişi daha geldi suni teneffüs yapmayı bilen. Dört nefes. Ve bana kalp masaj noktasını gösterdi ve 10 kalbe masaj. 4 nefes ve 10 masaj ... Ve o ilk NEFES.

Sonra 30 sn de bir alınan nefeslerle 15-20-25 dakikanın bir insan ömrünü icine alıp bağları sıkıştırdığı anlardan. En sonunda ambulans geldi. Kadın kustu. Kusması iyi bir şeymiş ama hala gözleri sabitti.

Ölümü gördüm bir kez daha. Tenime dokunan rüzgar kadar tanıdıktı. Ve sabitti bakışları...